من آه می کشم و در تنهایی غرق می شوم
و تو به فکر تبرئه خود از گناهان به دروغ پناه می بری
من تنهایی را به روح خود پیوند می زنم
و تو با خشم و فریاد در پی اثبات غرورت هستی
من خسته و ناتوان به امید یادی ، خبری می مانم
وتو در حال به فراموشی سپردن خاطرات !
و من به این می اندیشم که چرا اینگونه هستی ام به باد می رود
و تو در این فکر که چگونه هر روز مرا تنها تر سازی.
0 نظرات:
ارسال یک نظر